İKİ KAYNAKLI VE İKİ OTORİTELİ ŞİRK DİNİ

Muhammed (as)’in vefatından sonra İslam toplumunda hâkim olan gelenekçi/atalar din zihniyeti, dini çıkarlarına alet etmek ve eski cahiliye inançlarına dönebilmek için Nebi’ye isnât edilen bir sürü hadis rivayeti uydurmuştur.

Uydurma rivayetler ve din adamlarının bunlar üzerinden yapmış olduğu içtihatlara dayalı olarak ortaya çıkmış olan mezhepçi ehli sünnet din anlayışı da yine aynı amaçlarla Elçinin dindeki görev ve sorumluluğu dışında O’na ayrıca ilahi nitelik, yetki ve vasıflar yakıştırmıştır.

Böylece Elçiyi yüce Allah’ın otoritesine, hüküm ve kanun koyuculuğuna ortak etmişler;

tevhid esaslı hanif İslam’ın sadece Kur’ana dayalı olarak ortaya koyduğu ”beşeri vasıflara sahip, görevi sadece vahyi tebliğ ve o dönem topluma örnek olmak” olan bir ”ELÇİ TASAVVURU” yerine,

âdeta Allah’ın dinde ortağı haline getirilmiş,

sözleri olduğu iddia edilen rivayetlerin yazıldığı kitapların dinde kaynak kabul edildiği,

İKİ KAYNAKLI VE İKİ OTORİTELİ, ŞİRKE DAYALI bir din anlayışının hakim kılındığı bir ”PEYGAMBER TASAVVURU” meydana getirilmiştir.

Oysa yüce Allah Kur’anda açık ve net bir şekilde Hakkı/gerçeği değişik ayetlerde bildirmiştir;

”Allah’ın Eçisi sadece kendisine indirilen vahyi tebliğ eder.” (İbrahim/52, Nahl/35-82, Teğabun/12, Maide/92-99, Kehf/56, Yasin/18, Sad/36, Ankebut/18, Nur/54, Rad/40, A-li İmran/20-79)

”Allah’ın Elçisi sadece vahye uyar.” (Enam/50-104-106, Yunus/15-109, Araf/203, Ahkaf,/9, Zuhruf/43, Enbiya/45, Ahzab/2)

”Allah’ın Elçisi sadece kendisine gönderilen vahiy/Kur’an ile uyarır.” (Kaf/45, En’am/51, Enbiya/45)

”Kur’an Allah tarafından kolaylaştırılmış bir kitaptır.” (Kamer/17-22-32-40)

”Kur’an zaten Allah tarafından”;

”tebyin edildi” (Nahl/89), ”tasrif edildi” (Kehf/54), ”tafsil edildi” (Hud/1-2), ”tefsir edildi.” (Furkan/33)

”Kur’an din, hüküm, iman, ibadet ve ahlak için yeterli bir kitaptır.” (Ankebut/50-51)

”Kur’andan başka hiçbir kaynak din, hüküm, iman, ibadet ve ahlak olarak kaynak kabul edilemez.” (Mâide/101)

”Sadece Kur’andan sorumluyuz.” (Zuhruf/44)

”Kur’andan başka hiçbir söze/hadise iman edilmez.” ( Casiye/6, Mürselat/50, A’raf/185)

”Yalnız Allah’tan indirilen/Kur’an haktır.” (Bakara/147, Yunus/94)

”Uydurulmuş hadisler, Allah’ın dosdoğru yolundan insanları saptıran boş sözlerdir.” (Lokman/6)

”Kur’andan başka bir kaynakta doğru yol aranmaz.” (Sebe/50, Yunus/108)

Gelenekçi mezhepçi ehli sünnet din zihniyeti Allah’ın Elçisini Allah’a ulaşmada ”ARACI” kılmış ve

”Peygambere kul olmadan, Allah’a kul olunmaz”

diyerek uydurma hadisler yoluyla verdikleri ilahi yetkiler ile Muhammed (as)’i dinde Allah’ın ortağı yaparak, adeta ilahlaştırmışlardır

”Allah’a doğrudan teslim olmak,

yalnız Allah’a güvenmek,

dini yalnız Allah’a has kılmak,

Kur’andan başka hiçbir kaynağı din olarak kabul etmemek,

elçisi dahil hiçbir varlığa ilahi nitelikleri yani hüküm ve ibadet koyma, helal-haram belirleme, şefaat etme v.b. yetkileri yakıştırmamak”

demek olan tevhid esaslı hanif İslam din anlayışını unutturmuşlardır

Dini bozup, tahrif ederek Allah’a ARACISIZ iman etmek yerine Elçisini ARACI kılarak ŞİRKE batmışlardır

İşte bu dinin adı;

”uydurma hadisleri dinde kaynak kabul eden, içtihada dayalı mezhepçi yaklaşımlarla ehli sünnet ve şia benzeri yapıların ortaya çıkmasına sebep olan gelenekçi/uydurulmuş/atalar dinidir

Gerçek İslam dini olan tevhid esaslı hanif İslam’ın Elçisini yalnızca Kur’anda bulabilir ve Elçinin dindeki gerçek yerini sadece Kur’andan öğrenebiliriz;

Bana, din ve ibadetimi yalnız Allah’a has kılarak, dine hiçbir şey katmadan, O’na aracısız kulluk etmem emredildi. (Zümer/11)

Muhammed sadece bir Resûldür/Elçidir. Ondan önce de nice elçiler gelip geçmiştir. (Âl-i İmrân/144)

De ki: Ben beşer bir Resûlden başka bir şey miyim? (İsrâ/93)

De ki: Ben de tıpkı sizin gibi bir beşerim. Sizden farkım bana vahiy gelmesi, ilâhınızın bir tek ilâh olduğunun bildirilmesidir.

(Kehf/110)

De ki: Doğrusu ben size ne zarar verme ne de fayda sağlama gücüne sahibim. De ki: Gerçekten bana bir kötülük dilerse Allah’a karşı beni kimse himaye edemez, O’ndan başka sığınacak kimse de bulamam. Benimkisi yalnız Allah’tan olanı, onun gön­derdiklerini tebliğdir, o kadar. (Cin/21–23)

De ki: Ben size, Allah’ın hazineleri benim yanımdadır, demiyorum. Ben gaybı da bilmem. Size, ben bir meleğim de demiyorum. Ben, sadece bana vahyolunana uyarım. De ki: Kör ile gören hiç bir olur mu? Hiç düşünmez misiniz? (En’âm/50)

De ki: Ben kendim için bile Allah dilemedikçe hiçbir şeye kadir değilim: Ne fayda sağlayabilirim ne de gelecek bir zararı uzaklaştırabilirim. Şayet gaybı bilseydim elbette daha çok yararıma olan şeyi yapardım ve bana bir kötülük de dokunmazdı. Ama ben iman edecek kimseler için sadece bir uyarıcı ve bir müjdeleyiciyim. (A’râf/188)

De ki: “Ben, resuller içinden bir türedi/farklılaşan/eşi benzeri olmayan bir elçi değilim! Bana ve size ne yapılacağını da bilmiyorum. Bana vahyedilenden başkasına da uymam! Ve ben, açıkça uyaran bir elçiden başkası da değilim. (Ahkâf /9)

Allah’ın kulu ve Elçisi Muhammed (as)’i, kendi çıkarları uğruna uydurdukları hadisler yoluyla yakıştırdıkları ilahi yetkilerle ilahlaştıran ve ardından

”Kur’anı sadece Peygamber anlayabilir ve nasıl anladığını da hadis kitaplarından öğrenebiliriz”

diyerek ARACI kılan ehli sünnetin içtihada dayalı mezhepçi imam, âlim, hoca, müfessir, müçtehid, mühaddis v.b.’leri, kendileriyle birlikte yüzyıllar boyu bu uydurma dini gerçek İslam diye yaşayan kitleleri de ŞİRK felaketine sürüklemişlerdir

Yüce Allah’ın ”yeterli, anlaşılır, apaçık, bizzat ben açıkladım” dediği, kendini Allah yoluna adamış olan her akıl sahibi mü’minin üzerinde tefekkür ederek okuyup anlayabileceğini bildirdiği KUR’ANI hadis kitapları dahil hiçbir kaynağa ihtiyaç duymadan okuyup hayatımıza uygulamalıyız

Çünkü;

“Allah hükmünde hiç kimseyi ortak yapmaz.”

(Kehf/26, Yusuf/40, Şura/10)

Selam, hidayete götüren tek din kaynağı Kur’ana tâbi olanlara olsun